Pyjamaparty, African time, hospitals, en vakantie!
Blijf op de hoogte en volg Rieneke
06 Maart 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Maar goed, het is eigenlijk eens tijd voor een nieuwe blog, de laatste is een hele maand geleden, dus met het geluid van een mug in mijn oren ga ik er toch eens een poging aan wagen! :)
Er gebeurd hier een heleboel, een aantal weken geleden heb ik weer een dag op de Spoedhulp doorgebracht. Een jochie was met z’n hoofd op het stenen trappetje gevallen, met als gevolg een flinke jaap. Na een bezoekje aan de huisarts zat er niets anders op, dan ons voor te bereiden op een dagje Spoed. Boterhammetjes ingepakt, en samen met Auntie Liggie naar het ziekenhuis.
Het begon voorspoedig, na het maken van een ‘poli’kaart, kon ik al gauw doorlopen naar de soort van ‘intake’. Daarna het wachten op de dokter. En wonder boven wonder met een half uur waren we aan de beurt: 12.00 gat gehecht, en daar zitten we dan… nog eventjes wachten op de tetanusinjectie. Dat had wat meer voeten in de aarde. Volgens mij moest ie nog overgevlogen worden vanuit Amerika ofzo, want tegen half 3 waren we pas aan de beurt. Ondertussen kijk je weer je ogen uit. Mensen met steekwonden, een mevrouw met diarree (de andere patiënten lieten zonder schaamte hun mening over de stank weten, arme mevrouw :( ) Nog meer baby’s, kinderen, allerlei soorten en maten van mensen. Als ik daar zit, en de situatie vergelijk met Nederland. Dan schaam ik me soms voor het feit dat wij het zo goed hebben.
De volgende dag betekende weer een dag in het ziekenhuis met auntie Hankie. Dit keer de allerlaatste controle bij de HIV-arts voor onze M. (3 jr) het volgende doktersbezoek zal in Amerika zijn. Dit meisje is nu geadopteerd door Amerikaanse ouders, en zal binnen vandaag en 2 weken met de ‘ailplane’ naar Amerika vertrekken. Haar moeder ging mee naar het ziekenhuis, en het was een dag vol verassingen en afscheid nemen. Eerst kwamen we verzorgers van een ander kinderhuis tegen, waar zij eerder gezeten heeft. Mooi om aan hen te kunnen laten zien hoe M. opgeknapt is, geniet, en haar stralende glimlach laat zien, en vol trots verteld dat ze met A. (haar nieuwe broertje) naar Amerika gaat. En ook nog kunnen afscheid nemen van A. een meisje wat eerder bij Goeie Hoop gewoond heeft, en wie we ‘toevallig’ tegenkwamen in het ziekenhuis.
En natuurlijk afscheid van Sister Elmari, dé HIV-zuster. Mooi om haar ‘toespraken’ te horen waar je verplicht bent om naar de luisteren, als je praat… dan wordt je ernstig vermaand om je mond dicht te houden, of anders maar naar buiten te vertrekken, en ik kan je vertellen: ze heeft de wind er aardig onder, daar kan menig leraar een voorbeeld aan nemen . De ene keer gaat haar toespraak over familyplanning, of SOA’s. Maar dit keer ging het over je dromen waarmaken. Dat je niet moet blijven zitten waar je zit, maar dat als jij een droom hebt dat je er aan moet gaan beginnen, en niet op je luie gat moet blijven zitten. :)
We lachen hier ook heel wat af. Neem nou onze clownparty. De kinderen keken er reikhalzend naar uit, zelfs de Afrikaanse aunties vonden het vooruitzicht wel leuk!
De combinatie tussen 25 kinderen, een aantal Afrikaanse aunties, en 7 Nederlandse aunties en 2 clowns was hilarisch. De truc’s waren wat amateuristisch, maar de lol die we gehad hebben was gigantisch! Er zijn tranen met tuiten gelachen :)
Soms… valt je mond open… Een paar weken geleden gingen we met mammie Stella mee naar de kerk. En nee… dat was geen Nederlands Hervormde dienst, maar een Zimbabwaanse kerkdienst.
Samen met Gerrinda waren wij de enige blanken, en reken maar dat je dan bekijks hebt. Om 8 uur waren we present, maar net als bij de Jijdaar-avonden, moet de boel eerst opgezet worden. Toen ik vroeg hoe laat de kerkdienst officieel begon, was het antwoord: ‘African time! ‘ Ja… daar heb je wat aan! Aan de andere kant heb je de vrijheid om binnen te komen wanneer je wilt.
Tegen een uur of half 10 was er prayertime. Iedereen gaat dan bidden, niet zachtjes zoals wij nuchtere Hollanders dat vaak doen, maar nee… hardop, zacht, hard, harder, hardst. Een enorm ‘kabaal’
Tijdens de kerkdienst heb ik me meerdere malen afgevraagd, hoe zou deze kerkdienst, in onze Hervormde Kerk in Ede gehouden worden.
Stel je voor… Een dominee op de preekstoel die alleen maar schreeuwt, niet zomaar maar gewoon hard!
Een koortje voorin de kerk, die volledig uit zijn dak gaat. Springen, dansen.
Iedereen die wil kan een getuigenis geven door middel van zingen of vertellen.
Heb je net verkering? Dan word je voor in de kerk getild door je vrienden, onder luid gelach van de gemeente.
Het zingen onder begeleiding van het koor keyboard en drumstel gaat alle maximale decibels te boven.
Ik heb me verbaasd en verwonderd! Toch is het bijzonder dat je over de hele wereld christenen hebt, en dat je ondanks dat je elkaars taal niet verstaat, of zo’n andere manier van geloofsbeleving hebt. Toch broeders en zusters in Christus bent. En dat de rest dan wegvalt! Dan vallen de discussies over rokken, orgels, en hele noten weg. En blijft alleen Christus nog over!
Afgelopen twee weken waren Han en Anne te gast in dit ‘apenland’ :) Leuk om weer even door de ogen van een vreemde naar Zuid-Afrika te kijken en te bedenken dat het niet normaal is dat:
- Er een heleboel mensen in bakkies van een pickup zitten
- De melk in zakken zit
- Er hier geen krentenbollen zijn
- Je boodschappen na afrekenen door een ander in een zakje gedaan word.
- Er ontelbaar veel parkeerwachten op elke parkeerplaats staan, die je helpen met in en uit-parkeren
- Je niet zelf hoeft te tanken, maar dat dat voor jou gedaan word, en je alleen maar hoeft te betalen.
- Je je post bij het postkantoor moet gaan halen
- Je links rijd, en zowel links en rechts mag inhalen
- De boetes hier bijna niks kosten
- Er tig flitspalen staan, onder bergen, en kort nadat je van 120 km/h naar 60 km/h gaat
Het was gezellig, we hebben veel gezien. Zelfs nog op familie bezoek geweest. En autopech gehad.(dan heb je dat ook weer meegemaakt ;) )
En nu? Nog maar 7 weken, en dan zet ik weer voet op Neêrlands bodem.
Onvoorstelbaar…de tijd vliegt!
Volgende week gaat de eerste auntie van ons team weer naar huis. Ik moet er niet aan denken. Dat worden tranen met tuiten. Maar zo gaat het leven bij Goeie Hoop. Dus genieten we van onze pyjamadag, worden er koffers ingepakt, kamers schoongemaakt voor de nieuwe aunties, goodbye-party’s georganiseerd, kijken we movies met de Afrikaanse aunties, etc… etc…
Ek geniet dit baie!
Bedankt voor alle post. Dagelijks kachelen we naar het postkantoor, en hoopt iedereen dat er wat bij zit. (Ze zullen bij het postkantoor ook wel denken)
Al met al is het nog een heel verhaal geworden. Ik ga nog een poging doen om te slapen, de mug houd zich nu gedeisd ;)
Dik drukkie,
Rieneke
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
-
06 Maart 2014 - 08:10
Fam Van Riessen:
Ha Rieneke! Wat fijn weer van je te horen. We kijken uit naar je terugkomst! We zullen dan zorgen dat hier géén muggen zijn ;-). Hartelijke groeten en veel liefs, fam. van Riessen. -
06 Maart 2014 - 08:30
Willine:
Ha rieneke!
Mooi en leuk geschreven verslag weer! Ik zou graag eens bij je om de hoek komen kijken ;). De tijd vliegtinderdaad, maar geniet maar van de laatste weken en ga met God!
Liefs -
06 Maart 2014 - 15:53
Janny Van Essen:
zou mij wel passen, links en rechts inhalen en weinig voor de boete betalen.
enne...vertrouw die van Riessens niet. de muggen zijn al in aantocht.
kun je hier ook zo'n kerkdienst organiseren? lijkt me wel wat. -
06 Maart 2014 - 16:17
Hermieke Nitrauw:
Ha Rieneke, leuk om je belevenissen te lezen. Geniet et nog baie voor dat je vertrekt.... Tijd vliegt. M`n eerste maand zit er ook alweer op. Grtjes -
06 Maart 2014 - 19:55
Marja:
Zo te lezen geniet je nog steeds! Geniet ook nog van de laatste weekjes! Groetjes! -
24 Maart 2014 - 10:56
Mevr Michels:
Hallo Rieneke, wat leuk om je verhaal te lezen, ik heb er van genoten. Wat een mooi werk doe je daar. Ik hoop dat je volgende maand weer veilig thuis komt en ik je snel weer zie. Hartelijke groeten, mevr. Michels
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley