Enjoy the little things...
Blijf op de hoogte en volg Rieneke
15 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Vanaf vandaag… Is het écht het einde van de zomervakantie, en voor de kinderen het begin van een nieuw schooljaar. Voor sommigen voor het eerst naar school, voor anderen een nieuwe klas, of helemaal een andere school. De één stond te springen om weer naar school te gaan, en de ander had totaal geen zin, en vertelde me dat ze ‘for ever’ terug naar de camping ging, en als dat niet mogelijk was, ’for ever’ terug naar Water World.
Eigenlijk in dit geval, hetzelfde als de kinderen in Nederland!
Achteraf bekeken is de vakantie voorbij gevlogen. Het waren een aantal drukke weken. De huismoeders waren 3 weken op vakantie, dus voor ons een aantal extra taken, zoals nachten op de unit slapen, en koken voor 30 man! Aan de andere kant is er genoeg tijd om leuke dingen te doen met de kids. Hier is de ‘scoobiedoo’-rage aangebroken. Er zijn kettinkjes, en armbandjes geregen, een heeeeleboel tekeningen, en kleurplaten gemaakt. Middagen naar het strand. Genieten van de zon en het water. Samen wentelteefjes maken, en eten.
En afgelopen maandag als afsluiting van de vakantie een dagje ‘Water-World’ Een klein parkje, met 3 waterglijbanen, een speeltuintje, en een jacuzzi (koud rond bad, zonder bubbels, en only for moms en dads, en dus aunties! :) ) Maar het was super gaaf! De kids heb op en top genoten, en kwam met smiles van oor tot oor van de glijbaan af!
Gisteren zijn de kleinsten naar Monkey-town geweest (aapjes kijken, en een speeltuin) Met als klapper op de vuurpijl zelfgemaakte pizza’s eten! Mjammie!!
Eigenlijk is het ook wel heerlijk dat er weer regelmaat komt in het ‘Goeie-Hoop’ leven! Tijd voor de officiële taken van de aunties!
En weer vroeg uit bed om de kids naar school te brengen!
Of gewoon om 6 uur in het ziekenhuis zitten, en daar 3 uur wachten op je ‘herhaal’ medicatie. En ondertussen voorlichting krijgen over ‘family-planning’, voorbehoedsmiddelen, Medicatie-inname en therapie(on)trouw, of acceptatie van HIV.
Ondertussen stuurt de desbetreffende nurse een vader naar huis, met de opdracht om zijn kinderen op tijd naar school te brengen in plaats van in het ziekenhuis te zitten! En vermaant ze de aanwezige wachtenden om stil te zijn, en goed te luisteren! Wat iedereen dan ook gedwee doet.
Soms blijf je je verbazen over de gezondheidszorg hier. Een week geleden is hier een jochie van 3 gevallen, en had een behoorlijk gat in zijn hoofd. Wat eigenlijk gehecht moest worden.
Dus wij naar de Afrikaanse SEH. Nou.... wat dat betreft boffen we dat we in Nederland wonen... we waren er om 6 uur, en om half 11 gingen we er weg, voor 3 hechtingen. pjuuuw
Eerst moet je een drie kwartier wachten voordat je je aangemeld hebt. Vervolgens wacht je een uur tot je je polikaart weer terug hebt. Daarna word je geroepen voor een 'triage' gesprek. Dat houd in: vragen of hij buiten bewustzijn is geweest. temp meten, gewicht meten, en saturatie. Dan mag je gaan zitten. Wachten op de dokter. Nou het eerste uur gebeurde er niks. Geen dokter te bekennen. Iedereen wacht rustig op zijn/haar beurt. Mensen die op de grond gaan liggen slapen. Mensen die echt ziek zijn, mensen die daar zitten met een één of andere reden. Een jongen met een steekwond. Iemand met een infuus, Aangezien ze er zo goed als geen infuuspalen hebben, neem je die in de hand mee. En moet je zitten wachten, dan hang je de zak aan een haak in de muur. Een man die nogal verward overkwam, en vergat z'n infuuszak mee te nemen. Gelukkig dat er dan een wachtkamer vol Afrikanen is, die 'uncle' even bij de les roepen. Komt die 'uncle' terug, zit z’n hele lijn, inclusief druppel kamer vol bloed. (tja dat heb je als je de zak zo'n beetje op je enkels hebt hangen) Dus word er een zuster ergens opgediept. Die knijpt even rustig in de druppelkamer, zodat er een lekker plonsje bloed in de infuuszak beland. Sja... niemand die daar moeilijk over doet.
En... eindelijk komen er een soort van dokters, arts-assistenten te voorschijn. Eerst hebben ze wat moeite om hun plekje te vinden, maar dan toch. De eersten mogen komen. S. (dat jochie van 3 jaar) is best slim, en opmerkzaam, zegt op een gegeven moment tegen mij: 'Auntie... look! There is blood! ' En jawel hoor, onder het gordijntje van het gesprekskamertje wat op kniehoogte hangt, zie je een plasje bloed, en komt er van bovenaf gestadig wat bloed bij druppelen. Van achter het gordijntje klinkt er ook wat gekreun, en geschreeuw. Waar je je verder lustig je fantasie op los kunt laten :D
Vervolgens een verwarde jonge vrouw, heel mager. Die zich helemaal uit ging kleden. Eén van de andere patiënten hielp haar weer in haar shirt. Daarna zat ze aan haar infuus te frutselen. Toen bond een andere patient haar hoofddoek om haar arm. Later had ze het toch voor elkaar, infuus eruit. vervolgens viel ze uit haar rolstoel. En werd ze door een aantal mensen. op een brancard gehesen. Dat allemaal te midden van een schare Afrikaners, die uit zijn op sensatie.
Dat bewuste plasje bloed lag er nog steeds toen wij aan de beurt waren. Hygiëne is iets wat ze hier niet echt kennen. Beetje een vieze bende, en een zooitje ongeregeld. Maar wel bijzonder, en super interessant om eens mee te maken!
En ondertussen genieten wij hier van de zon, de zomer! En moet ik er regelmatig bewust even bij stil gaan staan dat ik écht in Afrika ben.
Genieten van de grappen en grollen van de kids!
Genieten van samen de films van Narnia bekijken, of die van Nanny Mc Phee!
Maar ook stil zijn van de verhalen en achtergronden van de kids. Begrijpen dat het gedrag wat ze vertonen niet voor niks is, dat dat een gevolg is van wat ze meegemaakt hebben.
Of samen met de ‘aunties van upstairs’ koffie drinken, met een heerlijke melkschuimkraag! Samen dagjes uit, variërend van een dagje strand, tot Kaap die Goeie Hoop, of juist samen schaatsen! Dat laatste resulteerde in een bult ter grote van een tennisbal (oké misschien ietsiepietsie overdreven) op mijn knie! :)
Samen de film van Mandela bekijken! En beseffen dat Zuid-Afrika een ontzettend ingewikkeld land is, met een net zo ingewikkelde geschiedenis!
Samen bedenken we de meest ingenieuze onuitvoerbare plannen! (van spreekuur tot brievenbus) Hebben we samen bijbelstudies! Houden we grote schoonmaak, bakken we koekjes en oliebollen, en volgen op onze manier een Sonja Bakker dieet! :)
Bedankt voor alle post! Het heerlijke ‘Book for paper-lovers’, en een echte chococoladeletter!
Genieten!!!
Liefs en een drukkie,
'Auntie Nurse'
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
Eigenlijk in dit geval, hetzelfde als de kinderen in Nederland!
Achteraf bekeken is de vakantie voorbij gevlogen. Het waren een aantal drukke weken. De huismoeders waren 3 weken op vakantie, dus voor ons een aantal extra taken, zoals nachten op de unit slapen, en koken voor 30 man! Aan de andere kant is er genoeg tijd om leuke dingen te doen met de kids. Hier is de ‘scoobiedoo’-rage aangebroken. Er zijn kettinkjes, en armbandjes geregen, een heeeeleboel tekeningen, en kleurplaten gemaakt. Middagen naar het strand. Genieten van de zon en het water. Samen wentelteefjes maken, en eten.
En afgelopen maandag als afsluiting van de vakantie een dagje ‘Water-World’ Een klein parkje, met 3 waterglijbanen, een speeltuintje, en een jacuzzi (koud rond bad, zonder bubbels, en only for moms en dads, en dus aunties! :) ) Maar het was super gaaf! De kids heb op en top genoten, en kwam met smiles van oor tot oor van de glijbaan af!
Gisteren zijn de kleinsten naar Monkey-town geweest (aapjes kijken, en een speeltuin) Met als klapper op de vuurpijl zelfgemaakte pizza’s eten! Mjammie!!
Eigenlijk is het ook wel heerlijk dat er weer regelmaat komt in het ‘Goeie-Hoop’ leven! Tijd voor de officiële taken van de aunties!
En weer vroeg uit bed om de kids naar school te brengen!
Of gewoon om 6 uur in het ziekenhuis zitten, en daar 3 uur wachten op je ‘herhaal’ medicatie. En ondertussen voorlichting krijgen over ‘family-planning’, voorbehoedsmiddelen, Medicatie-inname en therapie(on)trouw, of acceptatie van HIV.
Ondertussen stuurt de desbetreffende nurse een vader naar huis, met de opdracht om zijn kinderen op tijd naar school te brengen in plaats van in het ziekenhuis te zitten! En vermaant ze de aanwezige wachtenden om stil te zijn, en goed te luisteren! Wat iedereen dan ook gedwee doet.
Soms blijf je je verbazen over de gezondheidszorg hier. Een week geleden is hier een jochie van 3 gevallen, en had een behoorlijk gat in zijn hoofd. Wat eigenlijk gehecht moest worden.
Dus wij naar de Afrikaanse SEH. Nou.... wat dat betreft boffen we dat we in Nederland wonen... we waren er om 6 uur, en om half 11 gingen we er weg, voor 3 hechtingen. pjuuuw
Eerst moet je een drie kwartier wachten voordat je je aangemeld hebt. Vervolgens wacht je een uur tot je je polikaart weer terug hebt. Daarna word je geroepen voor een 'triage' gesprek. Dat houd in: vragen of hij buiten bewustzijn is geweest. temp meten, gewicht meten, en saturatie. Dan mag je gaan zitten. Wachten op de dokter. Nou het eerste uur gebeurde er niks. Geen dokter te bekennen. Iedereen wacht rustig op zijn/haar beurt. Mensen die op de grond gaan liggen slapen. Mensen die echt ziek zijn, mensen die daar zitten met een één of andere reden. Een jongen met een steekwond. Iemand met een infuus, Aangezien ze er zo goed als geen infuuspalen hebben, neem je die in de hand mee. En moet je zitten wachten, dan hang je de zak aan een haak in de muur. Een man die nogal verward overkwam, en vergat z'n infuuszak mee te nemen. Gelukkig dat er dan een wachtkamer vol Afrikanen is, die 'uncle' even bij de les roepen. Komt die 'uncle' terug, zit z’n hele lijn, inclusief druppel kamer vol bloed. (tja dat heb je als je de zak zo'n beetje op je enkels hebt hangen) Dus word er een zuster ergens opgediept. Die knijpt even rustig in de druppelkamer, zodat er een lekker plonsje bloed in de infuuszak beland. Sja... niemand die daar moeilijk over doet.
En... eindelijk komen er een soort van dokters, arts-assistenten te voorschijn. Eerst hebben ze wat moeite om hun plekje te vinden, maar dan toch. De eersten mogen komen. S. (dat jochie van 3 jaar) is best slim, en opmerkzaam, zegt op een gegeven moment tegen mij: 'Auntie... look! There is blood! ' En jawel hoor, onder het gordijntje van het gesprekskamertje wat op kniehoogte hangt, zie je een plasje bloed, en komt er van bovenaf gestadig wat bloed bij druppelen. Van achter het gordijntje klinkt er ook wat gekreun, en geschreeuw. Waar je je verder lustig je fantasie op los kunt laten :D
Vervolgens een verwarde jonge vrouw, heel mager. Die zich helemaal uit ging kleden. Eén van de andere patiënten hielp haar weer in haar shirt. Daarna zat ze aan haar infuus te frutselen. Toen bond een andere patient haar hoofddoek om haar arm. Later had ze het toch voor elkaar, infuus eruit. vervolgens viel ze uit haar rolstoel. En werd ze door een aantal mensen. op een brancard gehesen. Dat allemaal te midden van een schare Afrikaners, die uit zijn op sensatie.
Dat bewuste plasje bloed lag er nog steeds toen wij aan de beurt waren. Hygiëne is iets wat ze hier niet echt kennen. Beetje een vieze bende, en een zooitje ongeregeld. Maar wel bijzonder, en super interessant om eens mee te maken!
En ondertussen genieten wij hier van de zon, de zomer! En moet ik er regelmatig bewust even bij stil gaan staan dat ik écht in Afrika ben.
Genieten van de grappen en grollen van de kids!
Genieten van samen de films van Narnia bekijken, of die van Nanny Mc Phee!
Maar ook stil zijn van de verhalen en achtergronden van de kids. Begrijpen dat het gedrag wat ze vertonen niet voor niks is, dat dat een gevolg is van wat ze meegemaakt hebben.
Of samen met de ‘aunties van upstairs’ koffie drinken, met een heerlijke melkschuimkraag! Samen dagjes uit, variërend van een dagje strand, tot Kaap die Goeie Hoop, of juist samen schaatsen! Dat laatste resulteerde in een bult ter grote van een tennisbal (oké misschien ietsiepietsie overdreven) op mijn knie! :)
Samen de film van Mandela bekijken! En beseffen dat Zuid-Afrika een ontzettend ingewikkeld land is, met een net zo ingewikkelde geschiedenis!
Samen bedenken we de meest ingenieuze onuitvoerbare plannen! (van spreekuur tot brievenbus) Hebben we samen bijbelstudies! Houden we grote schoonmaak, bakken we koekjes en oliebollen, en volgen op onze manier een Sonja Bakker dieet! :)
Bedankt voor alle post! Het heerlijke ‘Book for paper-lovers’, en een echte chococoladeletter!
Genieten!!!
Liefs en een drukkie,
'Auntie Nurse'
PostNet suite 80
Private bag X4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
-
15 Januari 2014 - 12:43
Sietske:
Lieve Rieneke,
Wat weer een heerlijk verhaal, ik zie het voor me.
Hier is het herfstachtig dus geniet van de zonnestralen, van de kinderen en alles wat je mee maakt. Wat een belevenissen zeg. Kijk uit naar je volgende verhaal.
Lieve groet,
Sietske -
15 Januari 2014 - 13:45
Helma:
Heerlijk om jou blogje te lezen Rieneke!! Gaaf joh al die belevenissen, wat een ervaring hé!
Ben benieuwd hoe je het straks vind om hier weer in de zorg te werken, zal vast weer even flink omschakelen zijn! Maar denken we nog niet aan ;-) Eerst nog even genieten daar!
Hele goede tijd verder en succes met je werkzaamheden!
Liefs Helma (Jijdaar) -
15 Januari 2014 - 14:25
Janny V Essen:
geduld is zulk een schone zaak!!! {kun je wel een boekje lezen of moet je op het kindje letten?}
je handen zullen wel jeuken op die eerste hulppost.ik krijg al de kriebels als ik het lees.
ik mis de foto's, kun je daar nog wat aan doen? wens je alle goeds. liefs, Janny -
15 Januari 2014 - 17:26
Ria:
Ha Rieneke , je maakt heel wat mee daar , maar wat mooi dat je daar zoveel kunt betekenen voor de kindjes , als ik aan je denk zie ik het voor me hoe je daar aan het zorgen bent !!!
Groetjes Ria -
16 Januari 2014 - 18:58
Marian:
Ha Rieneke,
Vanuit een drassig, somber, kwakkelwinterachtig Hedel geniet ik van jouw zonnige verhalen. Alhoewel, bij het lezen van jouw verslag van de EHBO-post met plasjes bloed en losgetrokken infusen bedenk ik dat het daar dan wel zonnig, maar niet altijd even rooskleurig is. Geweldig dat jij (en anderen met jou) je zo inzetten en zoveel betekenen voor de kinderen over wie je schrijft. Het idee, dat je het verschil maakt voor hen, zal jullie hopelijk vodoening en steeds nieuwe motivatie geven.
Gods zegen om tot zegen te zijn. Groetjes, Marian + familie. -
16 Januari 2014 - 19:55
Olga:
Hallo Rieneke
Met veel plezier heb ik weer je verhaal gelezen.Wat maak je toch veel mee daar, en wat is hier in dit landje toch maar alles goed geregeld, ook al wordt er soms wat afgemopperd...
De helft van je tijd daar zit er weer bijna op!
Ook prachtige natuurfoto's! Verder nog veel succes voor de komende tijd!
Liefs, Olga -
17 Januari 2014 - 09:45
Fam Van Ginkel:
Hallo Rieneke! We wensen jou nog veel plezier en succes in je werk in Zuid Afrika. Vriendelijke groeten en een behouden terugkomst, Fam van Ginkel, Veensteeg. -
21 Januari 2014 - 07:48
Machteld En Elsje:
Lieve Rieneke,
We hebben samen je verhaal gelezen, ongelooflijk. Wat maak je veel bijzondere, mooie maar ook schrikbarende dingen mee. De foto's van de omgeving zijn prachtig, van de kinderen aandoenlijk:) en jij bent gewoon 'een dijk van een meid'! Ga vooral door met je mooie werk en geniet nog even van deze tijd en het bezoek dat komt.
Liefs en groeten, M+E -
01 Februari 2014 - 19:36
Rijk En Ellie Ploeg:
Hoi Rieneke , wat leuk om jouw verslagen te lezen, je maakt heel wat mee zeg. Wat een wereld van verschil met Nederland zeg, dat wordt wel afkicken als je terug komt, wat een luxe en overdaad hebben wij dan, mogen we iedere dag wel weer voor danken!! Ik denk dat het ook heel dankbaar werk is als je kinderen ziet genieten, mooi als je zo een poos van je leven mag geven voor deze mensen. We hopen dat de Heere je wil helpen met dit werk en kracht wilt schenken om ook iets van zijn Evangelie te delen met de mensen daar.
Hartelijke groeten Rijk en Ellie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
